Kader Diyemezsin

Yokum artık. Hayatından istifa ediyorum. Beni sen kovmadan çekip gidiyorum ardıma bile bakmadan. Hadi gül, sevin, bir iki çocuk sevindir bugün. Seni deliler gibi sevmekten başka suçu olmayan bu adamın hicretine bir kahkahayı çok görme. O gitsin dibi karanlık bir meçhule. Seni beyhude sevmekle harcadığı zamanın diyetini ödemeye. Ve sen kal ardında mesut, bahtiyar. Şu gözler, şu kaşlar sana hiç bulunmaz mı yar?

Seversin sonunda sen de tıpkı o adam gibi. Sevilirsin de sevilmesine. Bir şey eksik kalır her defasında. Seni seveni o adamla kıyaslar olmuşsundur. Çok sürmez hükmün. Evet öyle bir sevgi olamaz o adam deliymiş dersin. Gün geçer, yıl geçer. İşittiğin sevgi sözleri sonbaharda dalından kopan yapraklar gibi terk-i diyar eder. Bir daha uğramamak üzere. Erozyona uğrar sevdan gözlerinin önünde. Nihayet sevdiğin adam denk düşer o gidene. O da olsa olurdu dersin. Neyi eksikti ki bundan? Hiç değilse doğum günümü unutmazdı bu akşam.

Alnında çizgiler büyür, yüreğinde sevdan küçülür. Yok dersin bu beni sevmiyor. O olsa böyle mi yapardı. Adına yazılan şiirleri ararsın yıllar sonra ilk defa. Gözlerin nemlenir. Hüküm verilir. İşte aşk bu olmalı. Başkasına dönüp bakmayan o adam da; onun sevgisini görmeyen benim gözlerim de kör olmalı. Bir zamanlar deli dediğin adam artık kurtulmuştur alnına sürülen mecnunluk yaftasından. Adı anılır olmuştur. Adam yerine konulur olmuştur kendi hiç bilmese de.

Zoruna gider artık bu sevgi kıtlığı. Bir zamanlar ne kadar çok sevildiğini ve şimdi sevgi kırıntılarıyla yetindiğini gördükçe kızarsın kendine. Neden dersin neden? İnsan daha başka ne ister ki! Artık, bir zamanlar o gencin kendi kendine sorduğu sorular sana miras kalmıştır. Şimdiki aklım olsa dersin hatırına uğruna harcanan ömür geldikçe. O gencin koklamaya kıyamadığı uçları karlı saçlarını alır da iki elinin arasına; keşke dersin. Ve bir şiirin son dörtlüğü uğuldar kulaklarında:

*‘Geçti istemem gelmeni,

   Yokluğunda buldum seni.

   Bırak vehmimde gölgeni,

   Gelme artık neye yarar!’

Birden içinde yıllar önceki o iradenin kalıntılarını fark edersin. Anlarsın, ağlarsın ama kader diyemezsin…

-KISALTILMIŞTIR-

Ergin CAN

*Beklenen - Necip Fazıl KISAKÜREK

Yasal Uyarı: Eserlerin tüm telif hakları yazarına aittir. Kaynak gösterilmeden alıntı yapılamaz.