Yer hepinizin malumu Filistin. Üzerlerine kurşun yağmış bir aileden arta kalanlar işte bu karenin içinde ne varsa. İlk bakışta Feryad-ı Figanı semaya yükselen bir kız çocuğu sızlatıyor içimizi. Yaralı yanlarına değil, annesizliğine, babasızlığına; adı Ayşe, Fatma yada neyse işte... 
Ama şimdi bir öksüz kalışına bu isyan. 

Ve yerde yalın ayak bir beden. Ardı sıra gelen ölümden kaçarken geride kalan ayakkabılarına aldırmadan bir kaçışın sonu işte bu an. Sırt üstü dudaklarındaki son nefesle susa kalan. Ve onun başında bir el var. Onu sıkıca tutan. Dur gitme diyen. 

Arkadaki duvar beton yüreğiyle bile kahırda. Üzerine düşen bir insan kanıdır. İnsan haya etmezken bir başka cana kıymaya. Utanmazken insanlığına; sanki o soğuk duvar bu ailenin önüne set olamadığının utancını yaşamaktadır. Hem de o taş haliyle...

Ergin CAN