Aşkın mekanı ve zamanı olmadığın en büyük kanıtı olsa gerek, işte bu an. Kutuplarda sıfırın altına düşse bile hava; bir çift yürekte yangınlar başlamıştır bulunulan mekana inat. Arka fondaki tepelerdeki karlar bile erimiş; sanki bu anın tanıklığının vermiş olduğu mahçubiyetle. Kar taneleri bu andan sonra taşların koynunda uyumaktan vazgeçip; asıl yarine koşmaya başlamış sanki. Toprağa yani. Bir güle hayat vermeye, bir sevdalının elinde can vermeye, aşkı tadıp öyle ölmeye karar vermiştir beyaz kar taneleri. Aklına bir kere aşk düşmüştür; gayrı iflah olurmu o bir avuç kar. 
Sevmesini bilirsen eğer gül dikeninden bile olur yar...

Ergin CAN