An Gelir

Hayat bir uzun yol. Üç durak öte de ölüm. İlk durakta doğarsın, ağlarsın ciğerlerini yakan havayla. Ve anlarsın hayatın hiç kolay olmayacağını işte o dakika. İkinci durak bir mola yerine rastlar. Yaşarsın orada. Acıyı, hüznü, sevinci hayat namına ne varsa. Ah birde alnına çekilen çentiklerle, şakaklarına üşüşen aklar olmasa…
 
Ve an gelir. Tükenir hissendeki zaman. Biter bitmez dediğin ömür. Birden parkta, kırda, bayırda, sokakta öldürdüğün zaman gelir aklına kızarsın kendine. Pek kıymetlenmiştir fütursuzca ve bonkörce harcadığın yıllar. Köküne para mı saydık canım dediğin an gelir aklına. Günler çuvala mı girdiler yankılanır kulaklarında. Müflis bir tüccar kadar zarardasındır. Ve her karıştırışta hesapları bir daha; zarar çoğalmaktadır. 

Annenin yemeklerini özler gibi özlersin hayata dair bir günü. Bir günüm daha olsaydı dersin. Neler yapardım var ya. İstanbul’u fethetmek, yada Amerika’yı yeniden keşfetmek imkansız değildir sana. Sadece biraz zaman alır. Ah işte o da ben de yok. Ve sonra bir çift ela, öyle bir ela ki akla zarar, başa bela gelir hatırına. Aranırsın, emziğini yitirmiş bir bebek gibi. Bükülür boynun daha bir gömülürsün yatağına. Ölüm değil artık bu meçhul yalnızlık gider zoruna. Ne işim var yahu dersin benim bu kimsesiz insanların arasında. Unutursun bir ömür önce unutulduğunu. Daha dün kadar tazedir o’nsuzluğun. Ve bırakırsın kendini kucağına sonsuzluğun. Ölürsün yaşamak üzere yeniden.  Bir kahve molası, yada bir reklam arası… İşte adı neyse. Fani gider, baki gelir. Sabredersen eğer; beklediğin, seni son ve en sevgiliye kavuşturacak o an gelir…

-KISALTILMIŞTIR-

Ergin CAN

Yasal Uyarı:

Eserlerin tüm hakkı yazarına aittir.

Kaynak göstermeksizin alıntı yapılamaz.