Pınar Gözlüm

                                           -Dayısının Gülüne-

Hoşgeldin yüreğime! Gül yaprağına düşen bir çiy tanesi gibi
 düştün sen de gönlüme. 
Gökkuşağını yedi renk bilirdim ben; meğer sekizinci senmişsin gülüm.
 Hem de en güzeli, en narini.
Gülyüzüne bakmak sanki cennete adım atmak gibi. Sensizlik, çatlayan dudaklarla susamak ve sana kavuşmak o pınar gözlerinden 
bir avuç suya kanmak gibi.
 İçip içip de hiç doymamak gibi...


Hoşgeldin yüreğime! Bir eylül güneşi gibi ısıttın içimi. 
O minicik ellerinle sardın sarmaladın sensizliğin çatlattığı tenimi.
Seninle öğrendim hayata dair unuttuğum ne varsa. 
Seninle tazeledim düşlerimi. 
Yani sen benim için kalbimin attığı an gibisin.
Bir deriyle, bir kemiği insan yapan can gibisin.
Uğrunda o yegane can da verilecek pınar gözlü bir canan gibisin...


Şimdi bir ninni gibi kulaklarımda çınlıyor sesin.
Yokluğun avuçalarımda bir tutam kor oluyor.
Sanki kal diye bakan gözlerin gelince aklıma;
Bir rüzgarın savurduğu bu dehlizde nefes almak bile zor oluyor.
Kollarıma sinen gül kokunda buluyorum teselliyi.
Sensiz geçen günleri günden bile saymıyorum.
Bir gece rüzgarın sesi tırmalayınca pencereyi;
Beni uyandıran o sesi sen sanıyorum.
Çok sürmüyor o acı gerçekle yüzleşmem.
Yokluğuna bir kez daha yenilmem. 
Yine de son bir ümitle kapıyı açıyorum;
Perdeyi aralıyorum;
Yanağıma düşen bir damla yaşla seni arıyorum;
Bulamıyorum;
Seni çok özlüyorum be dayıcığım!..


Ergin CAN


ESERLERİN HER HAKKI YAZARINA AİTTİR