En Sevgilim

-Sultanım’a-

…..

Geldiğimde yoktun… Kokunu güllerde buldum. Ondandır işte gülleri başka sevmem. Dikenleri bile kadife bir kumaşa döner avuçlarımda, dudaklarımda senin adın varken. Yokluğun zor. Omuzlarımda taşınmaz bir yük. Nasıl biter bir ömür böyle? Gözümde büyüyor her doğan yeni gün. Visali acep mümkün müdür bu aşkın. Yoksa beyhude mi bu bekleyiş. Saçaklarda bir avuç kar gibi eriyiş…

Ey benim gönül sarayımın sultanı. Neyleyim sen yoksan, önüme de koysalar altın tasta cihanı. Adını bırak; baş harfini çıkarsak manasız kalıyor lugatlar. Kelimeler uç uca eklense de sana dair bir harf bile etmiyor. Katiplerin yazdığı tüm paragrafların kifayetsiz kalışı ondan işte yokluğunu anlatmaya. Sensiz, bir çaresizim; sensizim demeye bir. Daha derdimi bile anlatamıyorum. Yokluğuna gark oldu bedenim daha anne rahminde. Doğmadan sensizim yani…

Sensizliği haykırmaktan tükense de nefesim. Çaresiz değil ümit varım. Biliyorum bir gün bir gül kokusu saracak yüreğimi. Ama güllerden daha gül bir nefes. Kokunu güller bile koklayacak sevgili. İşte anlayacağım ki o an gelmişsin. Bitirmişsin asırlara emanet hasretini. İşte fukara sofrasına her gün ki konan siyah bir zeytin tanesi gibi benim de hatırıma düşen bu. Yani gönül aç olunca her günkü hayal bile her defasında bir başka tatlı.

Tükendi kalem. Tükendi kağıt. Söz bitti; izi kaldı. Hasretim. Gayrı daha bekletme en sevgilim…

-Kısaltılmıştır-

Ergin CAN

Yasal Uyarı: Eserlerin tüm telif hakları yazarına aittir. Kaynak gösterilmeden alıntı yapılamaz.