Ne Oldu Bana

  Dudaklarımda buruk bir sabahın tadı. Gözlerimde akşamdan demlenmiş efkarlar gizli. Uykularım bin bir yerinden yaralı. Kanadı kırılmış bir serçeden farksızım şimdi. Ne susmak geliyor içimden; ne de büsbütün bağırmak. Bir ben uyanığım şu gecenin üçünde; bir de kapımda uluyan köpekler. Şartlı salıverilmişim bir sevdaya. Dikenli teller var, her ulaşma teşebbüsümde avuçlarımı yaralayan. Ve içimde ölü doğmuş bir çocuk saklı; bedbaht akşamlarımda oturup benimle ağlayan…


Kaçsam diyorum. Alıp başımı gitsem. Salsam kendimi bir meçhule. Sonra bilmem kaç zaman sonra kendimi yeniden bulsam. Bir çınar altında rastlasam uykusuz gecelerime. Kaldırımlara atılmış bulsam yazdığım şiirleri. Tedavülden kaldırılmış olsa döndüğümde, o ağır yaralı benliğim. Acıdığım, kaygılandığım görülesi ne varsa artık benden ırak olsa. Mutluluk denilen sözcük benim de lugatıma yazılsa. Göz yaşlarım hep göz pınarlarımda kalsa, hüznüm bir tebessümle gamzelerimde boğulsa…


Şimdi Mağripte ben Maşrukta sen. Ne kadar yakınız hadi hesapla istersen. Kilometre cinsine çevrilmez bu uzaklık. Aşılmaz saydığım ne yollar ne dağlar. Bazen bir tümcenin soru işaretinin çengeline takılır insan. Saatler mi dersin, günler mi sürer bu işkenceden kurtuluş. Bir örümceğin ağında kısılırken gözlerin; bir akrebin kıskacında yoğrulur dudaklarından dökülen sözlerin. Aklını bir kefesine koyarsın; yüreğini diğer kefesine eşit kollu bir terazinin. İlk defa berabere kalırsın kendinle. Kazanmak yada kaybetmek varken iki bilinmeyenli bir belirsizliğin çözümsüzlüğünde sıkışır ruhun. Efkarın, türevleriyle dolar ceplerine. Daha bir çökersin. Aynada rastlayınca bir sabah kendine; kan çanağı gözlerini fark edersin kendinden sonra. İşte o an çatlamış dudaklarından bir tümce düşer yerlere. Dili geçmiş bir zamana dair koca bir feryat:  
- Ne oldu bana!..

-kısaltılmıştır-

Ergin CAN


ESERİN HER HAKKI YAZARINA AİTTİR