Benimle Ağlamaya Var mısın?

Paylaşmalı insan. Bazen kuru bir dilim ekmeği, bazen az şekerli acı bir kahveyi, bazen içine sığdıramadığı sevincini, bazen boğazına düğümlenen hüznünü…

Ne esirgemelisin avuçlarındaki varlığı; ne de gizlemelisin kucağındaki yokluğu. Bilmelisin ki ardına ağladığın insan kadar kişi ağlar ardından sana. Yada yürekten mutluluğunu hissettiğin insan kadar yaklaşabilirsin mutluluğa. Bazen bir tebessüm, şükürdür tattığın mutluluğa. Bazen döktüğün bir damla yaş, aydınlık saçar yüreğindeki karanlığa. Eğer sen sakınırsan varlığını insanlardan, hayat da esirger güzel yanlarını senden. İşte o zaman sorarsın kendine; neden?..

Yaslamalısın omuzlarını bir dosta bazen. Acıyı, sevinci beraber tatmalısın. Mutluluğu kaşıklarken; hüzünlere dudak bükmemelisin. Kahkahalarında bir olup; hıçkırıklarında kaçmamalısın. Susamlı bir simit gibi bölüşmelisin hayata dair ne varsa. Hüzün bir yangın gibi sararken bir sineyi; göz yaşlarınla söndürmelisin o yangını. Dostum diye tutuyorsan bir çift elden. Onun ayağına taş değse; sen ondan önce kanamalısın. Ellerinle sarıp, sarmalamalısın. İki beden, bir yürek olmalısın. Ne ben, ne sen.
Biz, ikimiz demelisin…

Hayat zamanı en bol imtihandır. Öyle üç saatte kaderiyle oynamaz insanın. Ne, çalıştığım yerden çıkmazsa kaygısı, ne cevapları kaydırma korkusu. Hiçbirini barındırmaz içinde. Hayat, bir yaşama biçimidir özgürce. Sınırsız sayıda iyilik ve kötülük doldurabilirsin heybene. Gücünün yettiği kadar, dizlerinin tuttuğu kadar. Yüreğin ne kadarsa, işte o kadar. Dönüp baktığında ardına, yürüdüğün yoldaki izler sana aittir sadece. Ve hamallığını yaptığın yük, heybene dolmuştur yine senin ellerinle. Sırtındaki ne onun vebalidir, ne bunun eseri. Kendi bahçenin meyvelerini taşırsın. Vakit hasata erince; tartılır heybendeki yük. Kar mı, zarar mı işte o zaman anlarsın…

İyi düşün tutarken bir eli. Gittiği her yere onunla koşar mısın. Yoksa yolun düşse bir dikenli yere; geri dönüp kaçar mısın. Ayağına değince çakıl taşları onunla beraber kanar mısın; yoksa dostun sırtına basar mısın. Tenini yakınca kızgın güneş, onunla beraber bir katreye susar mısın; yoksa serin bir selvi arar mısın. Şimdi tuttuğun el benim, yürek senin. Hadi söyle bakalım.
Benimle ağlamaya var mısın?..

-kısaltılmıştır-

Ergin CAN

ESERİN HER HAKKI YAZARINA AİTTİR