Kaybettin Beni

-Kaybettiğimiz çoğu şey artık bizim değildir;

 mühim olan kaybetmemektir.

Kaybedince de geriye tek çare kalır;

 o da, onu iyi bir elin bulması için dua etmek-

Arama beyhude, yorma kendini. Ne ceplerindeyim, ne cüzdanında. Karıştırma çekmeceleri, dağıtma albümdeki resimleri. En fazla solmuş bir fotoğraf bulursun benden arta kalan. Bir vazo bile düştüğü yerde kırılır; kırıldığı yerde dağılır. Sen de beni kırıldığım yerde bulurdun arasaydın. Her bir parçam kirpiklerine takılmış. Ruhum darma dağın parçalanmış. Ama her bir parçası ben. Sonra toplardın beni avuçlarına. Belki kırık, belki eksik biraz. Ama olsun, hangi yarayı sarar da bir şefkatli el; kabuk bağlamaz…

Bassınlar adımı bir gazete sayfasına. Kaybettin beni, hükümsüzüm. Düş kaydımı yüreğinden.

Farzet ki hiç tanımadın, hiç karşılaşmadık. Bir rüyaydı geldi geçti de. Yada ucuz bir romandı, işte bitti de. Hadi çık yollara ve beni hiç bulmamak için ara. Aradım de. Yoktun de. Artık benim yerime yokluğum tutsun ellerinden. Bensizlik öpsün seni türkü gözlerinden. Kim bilir belki de yokluğum aratmaz varlığımı. Bakarsın bensizlik, ben kadar yakın gelir sana.   Bu arada sen beni düşünme. Ben iyiyim buralarda. Düştüğümde bin parçaya da bölünsem. Düşmeden önce durduğum yer senin avuçların olduktan sonra; kaybedilmek kimin umrunda…

Hadi bir astar çek kaybettiğin yanlarıma. Yokluğumun izi kalmasın ardımda. Ve sakın keşke deme. Çünkü her keşke, bir özlemdir geçmişe. Dönebilme çabasıdır düne. Oysa her pişmanlık teşebbüsü, biraz daha saplanmaktır içinde bulunduğun zamana. Kaldır gözlerinde biriken nemleri. Benim ellerimi bırakan ellerin artık tutsun hayatı ellerinden. Bana bir hoşçakalı çok gören dudakların öpsün bir duayı gözlerinden. Bir okyanus kadar derinden. Midyenin kalbinin attığı yerden.
Bir incinin yüreğinden!..

-kısaltılmıştır-

Ergin CAN

ESERİN HER HAKKI YAZARINA AİTTİR