Kırıldım 

Çini bir vazo gibi düştüm ellerinden. Dağıldım, parçalandım. Her bir tarafım ayrı bir köşede kaldı. Ondan şimdi konuşsam duyamam; işitsem ses veremem. Kollarımda alçıyla tutturulmuş parçalar var. Dokunamayışım sana ondan. Yüreğim yeniden bir tutkalla yapıştırılmış gibi. Bir parçası eksik. Bir köşesi boş... 

Suçlu bir çocuk gibi bırakıp da kaçtın beni. Öyle kırık, öyle dağınık yerlerde terkettin yüzsüstü. Yere düşmem değil; bırakıp gitmen asıl kırdı beni. İstedimki beni sen toplayasın ayak uçlarından. Ökçende ezilen gururumu sen kaldırasın oradan. Kuru bir ekmek gibi yüksek bir duvarın üstüne koyasın usulca ellerinle. Üç defa öpüp alnına değirmene bile gerek yoktu hani. Senin avuçlarına toplansaydı herbir parçam. Beni sen sarmalasaydın. Kırılan yanlarımın izi kalıcı olsa da umrumda olmazdı. Senin ellerinde yeniden şekillenseydim. O zaman içimdeki bu hüzün kırık bir cereymişim gibi dışarı sızmazdı...

Sen beni iki kere kırdın. Kırman ve kırılan yanlarımı onarmamanla. Oysa ben çoktan hazırdım ilk kırılışımı unutmaya. Kendi ellerimle bantladım yüreğimin çizilen yanlarını. Sırf içinde sen varsın diye. Gözbebeklerine değecek rüzgardan kıskandım seni; teninin kokusunu duyarlar diye sakındım. Oysa sen sakınmadın beni; kırılmamdan korkmadın. Bıraktın gamzelerinin kenarından bir boşluğa.  Yüreğimde bir yare,
 terkettin beni öylece biçare.
 Kırıldım doğrusu!..

-kısaltılmıştır-

Ergin CAN


ESERİN HER HAKKI YAZARINA AİTTİR