Bul Beni

Bir balık vardı bir zamanlar şu karşıki evde. Yaşasın diye bir avuç su verdiler. Onu yaşatanın sadece bu olduğunu düşündüler. Bir hafta sonra baktılar o minik balık durgun. Okyanusların koynunda şahlanan edalar çoktan terketmiş onu. Aç dediler biraz daha yem verdiler. Yalnızlığını böylece unutur zannettiler. Oysa ne suydu onu yaşatan ne yemek. İki okyanusu bir günde yüzebilmek. El kadar sırça bir köşkteydi şimdi. Kokusunu özler olmuştu yosunların. Çok sürmedi, uyandı bir sabah baktıki evin hanımı. Ölüvermiş evin minik balığı. Şaşırdı, oysa daha dün değiştirmişti suyunu. Evin küçük kızı görmeden atıverdi onu çöpe. Yoksa üzülürdü kızı, belki de ağlardı. Ölmüştü en sevdiği oyuncağı. İki damla yaşı bile çok gördüler ona. Çok sürmedi yenisini eklediler kavanoza... Ben de şimdi o balıktan farksızım inan. Ne tarafa baksam en az gözlerin kadar karanlık. Milyonlarca insan arasında öz çocuğummuş gibi beni kucaklayan yine yalnızlık. Sapanla vurulmuş kuşlara döndüm. Kırık kanatlarım, uçamam. Kan sızan şu yaralarımla da fazla yaşayamam. Bir sabah düşerim avuçlarına ben de. O zaman sakın neden deme. Hadi gel bul beni. Kapanmadan yetiş gözlerim. Arama beyhude. Bıraktığın yerdeyim!..

-Kısaltılmıştır-

Ergin CAN

Eserlerin telif hakkı yazarına aittir