Kalbim Sende Kaldı

Aşık olmasını bildiğim gibi unutmayı da bilemedim. Sevmeyi öğretenler unutmayı öğretmemişlerdi bana. Eğer onlar unutmasalardı bana unutmayı öğretmeyi ne gecelerce uykusuzluğum olurdu; nede hecelerce mutsuzluğum...
Sessiz çığlıklarımla anlatmaya çalıştım hep kendimi. Susmam bile alehimde delil oldu. Nedensiz ayrılıklara dur bile diyemedim. Sevda sahnesinde bir figurandım oysa. Kapanan perdelerde ne cismim göründü. Yazılan sahnelerde ne ismim duyuldu. Masanın üstündeki vazodan farksızdım yani. Farkedilmem için düşmem lazımdı belki. Kırılmam. Bin parçaya bölünmem. Eyvah gitti, dedirtmem lazımdı belki. Ama zaten ben bunları hep yaptım. Senin için gururumu çiğnerken düştüm onurumdan. En keskin kelimelerinle kırıldım yüreğimden. Buğulu camlara yazarken adını binlerce parçaya bölündüm o şehirden giderken. Lakin ne sen nede bir başkası eyvah gitti demedi...
Eksilen bir şey olmamıştı belkide. Yüreğindeki ayak izlerim bir dalgayla silinmişti belkide. Belkide daha ben oradayken gitmiştim senden de bir haber veren olmamıştı bana. Şizofren yüreğimin azizliğine uğramıştım belkide...
Şimdi sana yitik bir yürekle sesleniyorum. İncitilmiş ruhum bende kalsın. Ben kendime dikkat ederim de; sen emanetine iyi bak. Farzetki bütün bu yaşananlar mutlu sonla biten bir masaldı. Ve kalbim bir pamuk prensesin ellerinde kaldı...

Ergin CAN

Eserlerin tüm telif hakları yazarına aittir