KANATLARIN NEREDE MELEĞİM

_Bütün annelerimize ithafen_

İnsanoğlu çiğ süt emermiş 
ve katıksız, karşılıksız, yalansız da severmiş.
 Ben sen de gördüm anne. Uykusuz gecelerin de alnıma bir çiğ tanesi gibi düşerdi ellerin. 
Korkardın, nemlenirdi hemen gözlerin. Ne zaman koşsam ve yıkılsam yere, kanasa dizlerim; yine sen olurdun ilk merhemim. 
Sızıyan yanlarımın aspiriniydin...
Sevgi senin avuçlarında güzel anne. Zehire batırılmış elma şekeri gibi uzatılan sevgileri tadınca anlıyor insan. 
Gözyaşı neki timsahlar bile ağlıyor baksana. 
Sen ağlayınca ruhum titriyor anne.
Bir ikindi vakti yağmura tutulmuş serçe yavrusuna dönüyorum. 
Titrerken ta iliklerime kadar, ekmek kadar mübarek o gözyaşlarını avuçlarımda biriktirmek istiyorum. 
Aman düşmesin yerlere, sebil olmasın.
Bir sen ağlıyorsun anne. Bir sen yanıyorsun.
Çocukken sizi melekler koruyor derlerdi.
Ve o meleklerin kanatları var diye söylenirdi. 
Peki söyle yıllardır üzerime gerdiğin kanatların nerde meleğim?

Ergin CAN

Eserlerin tüm telif hakları yazarına aittir