Sen'den Yadiğar
.....
Umudu, sevgiyi, tutkuyu, her ne varsa işte yaşamayı sevdiren hepsi senle gitti bu şehirden. Yüreğimi bile ceplerinde unutmuşum daha dün farkettim yar. Ben yüreğine ekle diye vermiştim, sen bakarız demiştin. Buruşturup koymuştun arka cebine. Boşver bırak öyle kalsın. Ha bu bedende ha senin ceplerinde ne farkederki... Her halukarda eziliyor, yıpranıyor ve çoğu zaman varlığı unutuluyor. Ve sonra eskimiş bir mendil gibi buruşturulup atılıyor... 

Şimdilerde adını yas koyduğum bir mevsimdeyim. Yaz değil yanlış anlamadın yas. Matemi diyorlar ona hayatın. Kış neki yar sen gel boranı, fırtınayı, bir sokak kedisi gibi titremeyi bunda gör. Üşüten ne kar, ne boran, ne yağmur. İç karartan bir yalnızlık. Sanki teşhis edilemeyen meçhul bir hastalık. Tek kelime bile etmeyecek kadar aşşağılık. Adı: Ayrılık...

Bu hüzün, şu kuş bakışı şehrin karanlığı, yağmurda ıslanan saçlarımın dağınıklığı ve sol yanımdaki o ince sızı, inan sanki Adana'da Temmuz sıcağı..
 
İşte bu yanışım, yakarışım, ağlayışım hepsi senden yadiğar...

-Kısaltılmıştır-

Ergin CAN

Eserlerin tüm hakkı yazarına aittir. Kaynak gösterilmeden alıntı yapılamaz